Patagonia, luxe en 'back to basic'

Sinds ons vorige verslag hebben we al weer heel wat meegemaakt. Na Mendoza stond Bariloche op de planning. Wij gingen weer eens geheel voorbereid op pad.. In Bariloche hadden we wel een ´couch´ geregeld, maar waar diegene woonde of wat zijn nummer was, dat wist niemand. Mocht het ook nog eens zo zijn dat onze beide telefoons leeg waren en we geen WiFi hadden. Daar zaten we, op een verlaten busstation. Toen maar op zoek gegaan naar een restaurant om WiFi af te tappen. Inmiddels hadden we het adres ontvangen, dus vol goede moed een taxi genomen naar zijn huis. Hij had ons al verteld dat het niet makkelijk te vinden was. Na een poos zoeken, zelfs de taxichauffeur had nog nooit van dit adres gehoord, uiteindelijk bij het adres aangekomen. We moesten een verlaten terrein betreden en openden het hek. Daar zagen we zijn huis, of nouja huis.. Het bleek een bouwval te zijn zoals je die ook weleens ziet in 'Ik Vertrek' met miauwende katten vol met vlooien. Oké, hier gaan we dus echt niet slapen. We hebben snel het hek dicht getrokken en een redelijk hostel opgezocht. Die luxe hadden we nu ook wel verdiend. ´s Avonds hebben we op aanraden van de Lonely Planet en onze NL´se vrienden gegeten bij ´El Boliche de Alberto´. Hier hebben we eerlijk waar het lekkerste stuk vlees ooit gegeten!

Bariloche staat bekend om ´La Ruta de los Siete Lagos´ (de 7 meren route). Deze route wilden wij natuurlijk ook wel gaan doen, dus de volgende ochtend vroeg uit de veren gegaan om een auto te huren. 'Chevy' (een witte Chevrolet) was ons vervoermiddel voor die dag. Het auto rijden was een avontuur op zich. De wegen plus verkeerregels zijn heel anders dan in Nederland.
De route was adembenemend mooi, het is niet te beschrijven hoe mooi precies. Jullie moeten maar gewoon de foto´s kijken of zelf naar Bariloche gaan. ´s Avonds wederom gegeten bij ´El Boliche de Alberto´. We werden hartelijk ontvangen en werden bij aankomst meteen gezoend. Tja, we kwamen immers voor de tweede keer eten.

Na Bariloche zijn we naar Puerto Madryn gegaan. Puerto Madryn staat bekend om de plek waar je ´wildlife´ in het echt kan spotten. Zeeleeuwen, zeehonden, pinguïns, walvissen, orka´s en dolfijnen worden hier vaak gezien. Natuurlijk bezochten wij deze plaats in het hoogseizoen wat betekent dat de laatste 3 dieren die wij juist heel graag wilden zien naar Antartica zijn gezwommen.
Op onze eerste dag in Puerto Madryn zijn we naar de zee geweest en om in die sferen te blijven hebben we ´s avonds seafood gegeten. Daarna vroeg naar bed want de volgende dag stond de tour op het programma.

In de ochtend merkte Vera al aardig snel dat het eten van de vorige dag geen goede werking op haar had. Maar niet zeuren, gewoon het busje in om 08.00u. Samen met een Duits stel en onze Argentijnse gids zouden we die dag allerlei dieren gaan spotten. Al gauw werd de Duitse meid verzocht of ze naast Zoe kon zitten zodat Vera languit op de achterbank kon liggen. Bij de tweede stop stond Vera al kotsend naast de auto. Omdat ons hostel zo´n 100km verderop was, zijn we naar het plaatselijke ziekenhuisje geweest om een bed voor Vera te kunnen regelen. In plaats van een bed kreeg ze echter een spuit, waarbij verteld werd: 'dit middeltje zal haar binnen een half uur beter maken´. Niets was minder waar, Vera bleef ziek. Zoë en het Duitse stel hebben de tocht afgemaakt. Een super gave ervaring om al die wilde dieren te kunnen observeren in hun natuurlijke omgeving, om te zien wat ze de hele dag doen en hoe ze zich verplaatsen. Niet alleen de zeehonden, zeeleeuwen en pinguïns waren gaaf om te zien, maar ook de roofvogels, wilde paarden en andere Argentijse beesten waar wij de namen niet van weten (zie foto´s).
's Avonds was het Kerstavond. Aangezien Vera gelijk na de tour in bed was gekropen, ging Zoe alleen op pad. In haar eentje gegeten tussen alle kerstvierende families. Ze had gelukkig een hond bij zich, die de hele avond niet van haar zijde is geweken. Deze avond afgesloten met een wandeling op het strand tijdens zonsondergang, prachtig!

De volgende dag was Vera gelukkig weer aan de beterende hand en gingen we terug naar onze hometown: Buenos Aires. Hier hebben we samen met twee andere Nederlanders een appartementje gehuurd, midden in het centrum van Palermo. Het was een super appartement met zwembad. Dat was ook wel noodzakelijk, want er heerste een hittegolf in Buenos Aires. En geloof ons, die zijn anders dan in NL. Het was hier ruim 40 graden, frisse lucht is in deze stad is dan moeilijk te krijgen. En douchen is dan heerlijk, maar overbodig, want 3 minuten later kun je weer. We hebben drie geweldige dagen gehad. Zaterdagavond als afsluiter naar ´Las Terrazas' geweest. Dit is een club met verschillende openlucht gedeelten waar je ´s ochtends de zon ziet opkomen en uitzicht hebt over het strand.

Oud en Nieuw naderde en wij hadden besloten om dat in Uruguay op het strand te vieren. Met de boot zijn we van Buenos Aires naar Punta del Este (Uruguay) gevaren. Een toeristisch plaatsje met een mooi strand waar we goed gebruik van hebben gemaakt. 31 december hebben we samen met wat vrienden tickets gescoord voor hét feestje van Punta del Este: The Box. ´s Avonds naar een Nederlandse meid gegaan die we hier ontmoet hebben. We hadden nog niks gegeten, een stel uit een van de hostels merkte dat op en had nog een heel lekker maaltje voor ons. Ondertussen was het al 12 uur! Happy New Year! Na een prachtig vuurwerkspektakel zijn we met z´n allen naar het feest gegaan. Hier hebben we tot in de late (vroege) uurtjes het nieuwe jaar ingeluid, met als beloning een prachtige zonsopkomst. We hadden het spetterende idee om ´s ochtends op 1 januari direct weer een bus terug naar BA te pakken om zo wat hostelkosten te kunnen besparen. Dus zonder slaap zaten we om 10.00u weer in de bus. Een couchsurfadresje voor 1 nacht in BA opgezocht en ons daar opgemaakt voor vertier op een paardenfarm in Chapadmalal.
Voordat we de bus weer in gingen richting Chapadmalal wilden we nog even langs een vorige CS host waar we onze backpacks hadden gestald, om nog wat warmere kleding te halen. Dit lukte helaas niet meer op tijd.

Vrijdagochtend 3 januari kwamen we vroeg op onze nieuwe bestemming aan. We hadden helemaal zin om lekker te gaan paardrijden, ´s avonds een lekkere douche te nemen en daarna te chillen bij een kampvuur. De werkelijkheid was ietsje minder mooi... De grote paardenranch die wij in gedachten hadden was een aantal jaren geleden afgefikt en er stond nu een prachtige silo voor in de plaats, die als woning fungeerde. De keus aan ons of we de nacht wilden doorbrengen in een oude caravan of een tent.
De geweldige paarden waarop wij wilden gaan rijden stonden als grasmaaiers in de wei, en dat was ook het enige waar deze beesten voor gebruikt werden. Zoe´s meisjesdroom om als een godin op een paard te zitten en hiermee te galloperen over oneindige vlaktes en prachtige bergen viel in één klap in duigen.
Deze CS host was ook de eerste host die ons maar eens aan het werk heeft gezet: takjes van de grond rapen voor een kampvuur. Een vuur voor ´s avonds bleek ook echt geen overbodige luxe te zijn. Zoals eerder benoemd hadden we niet echt warme kleding bij ons, maar gelukkig had onze host net allemaal zakken met kleding gekregen waar wij ook wat mooie jasjes en oversized broeken van konden gebruiken.

Qua hygiëne was het deze dagen ook iets minder gesteld: de 3 dagen die we er uiteindelijk waren hadden we helaas geen gelegenheid om te kunnen douchen; voor de afwas konden we heerlijk regenwater gebruiken op de momenten dat we geluk hadden dat er überhaupt water was; het was de normaalste zaak van de wereld dat paarden de tafel schoon likten en katten de restjes uit de pannen aten. Deze locatie was wel perfect voor het bevorderen van onze conditie: om bij de dichtsbijzijnde kiosk te komen (waar de totale kosten vd boodschappen nog met pen en papier werden opgeteld), mochten we eerst een wandeling van 3 kwartier afleggen.
Na een gezellige avond was na dag 1 ook nog eens onze toilettas in een soort van put gevallen, waardoor onze tandenborstels onbruikbaar werden. We hebben wel gemerkt dat ons aanpassingsvermorgen vrij groot is...

Echter, ondanks deze kleine ontberingen hebben we een super ervaring gehad. Het was heerlijk om even een paar dagen onbereikbaar te zijn (echt een aanrader!), in een rustige omgeving met weilanden om ons heen tot zover je kijken kon. De ervaring van het even helemaal niks hebben deed ons weer meer waarderen hoe luxe we het in Nederland hebben. Het is ook fantastisch om te zien dat ondanks het feit dat onze CS host niet veel had, hij nog steeds bereid was om ons alles te geven en alles met ons te willen delen. Diezelfde band hebben we ook gevoeld met een meid uit Colombia die we de laatste dag op de ranch hadden leren kennen. Bij het afscheid gaf ze ons een ring en armband mee die voor haar heel dierbaar waren.

In ons vorige verhaal hebben we dit al benoemd, maar de gastvrijheid en vrijgevigheid van de mensen die hier wonen is echt onbeschrijflijk. Vandaag hebben we dat opnieuw beleefd. Over twee maand gaan we namelijk carnaval vieren in Rio de Janeiro en tot nu toe hadden we geen onderdak en alle hostels zijn òf heel erg duur, òf zitten al vol. Toen wij dit vertelden aan onze CS host, heeft hij direct een bericht verzonden aan zijn Braziliaanse vrienden, waardoor wij binnen een uur onderdak in Rio hadden geregeld voor carnaval! :)

Nu zijn we aan het genieten van onze laatste weekjes in BA en dan gaan we langzaamaan een keer richting Rio. Onderweg doen we eerst nog Puerto Iguazu aan, waar de watervallen de mooiste van de hele wereld schijnen te zijn, en wellicht nog wat andere plaatsen in Brazilië.

Jullie horen wel weer van ons!

X